Michel Gondry pod wpływem: „Nie znoszę, gdy ludzie mówią źle o Grecie Thunberg”

Pójść dalej

Znak przeznaczenia: gdy skończyliśmy ten wywiad z Michelem Gondrym na Annecy Animation Film Festival, gdzie otrzymał honorowy Cristal za całą swoją karierę, dowiedzieliśmy się o śmierci Briana Wilsona , duszy Beach Boys. Jednak naiwna relacja tego ostatniego ze sztuką, jego zamiłowanie do eksperymentów, jego ultrawrażliwe marzenia senne i potężnie melancholijne piosenki żałosnego dużego dziecka zawsze wydawały nam się bardzo bliskie inspiracji reżysera „Zakochanego bez pamięci”. Ten film z Jimem Carreyem i Kate Winslet trzeba zobaczyć, zobaczyć ponownie i podzielić się nim, jest to jedno z najdziwniejszych, najbardziej pomysłowych i rozdzierających serce dzieł o stracie miłości, podobnie jak wiele piosenek Briana Wilsona.

To dobrze: od 15 do 27 czerwca Cinémathèque française poświęca retrospektywę (w jego obecności) Gondry'emu, Gyro Gearloose'owi obrazu, geniuszowi wideoklipu (Björk, Daft Punk, The Rolling Stones, IAM, The White Stripes), zabawnemu mistrzowi rękodzieła, kolektywnej emulacji („Be Kind, Rewind!”, „Block Party”, „The We and the I”), nieudanych miłości i jego hiperartystycznych nerwic („The Science of Dreams”, „The Book of Solutions”).

Artykuł zarezerwowany dla subskrybentów.

Zaloguj się

Chcesz przeczytać więcej?

Wszystkie nasze artykuły w całości już od 1 €

Subskrybować

Lub

Odkryj wszystkie nasze oferty